زمینه: حساسیت اخلاقی عنصر بسیار مهم در حرفه تدریس و به دنبال تربیت دانش آموزان در ابعاد اخلاقی و شناختی است. با توجه به اهمیت کاربرد حساسیت اخلاقی در تدریس، هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه تجربی بین حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی معلمان به منظور تهیه و برازش مدلی برای برای تبیین رابطه بین این دو متغیر بود. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را تمامی معلمان(زن و مرد) مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان شهر کامیاران در سال 1392 ( به تعداد 628 نفر) تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 242 نفر که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، یک پرسشنامه در دو مقیاس حساسیت اخلاقی و مقیاس تدریس مراقبتی بود. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و مدل معادلات ساختاری تحلیل گردید. یافته ها: در بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس ها، تمامی ابعاد حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی مورد تایید قرار گرفت. همچنین، درک روابط بین این متغیر ها نشان داد که؛ در میان چهار بعد حساسیت اخلاقی، بعد مراقبت از راه ارتباط با دیگران رابطه معناداری با تدریس مراقبتی نداشت. بنابراین، از مدل حذف شده و سه بعد پذیرفتن دیدگاه دیگران، درک مسایل اخلاقی و شناسایی عواقب عمل و انتخاب، با ابعاد تدریس مراقبتی رابطه معناداری داشته اند. نتیجه گیری: حساسیت اخلاقی و تدریس مراقبتی از ابعاد اساسی و لازم برای توسعه کفایت های اخلاقی معلمان می باشد. در این راستا، مربیان و محققان تربیت معلم می توانند دانش نظری و تجربی را در زمینه مبانی اخلاقی تدریس گسترش دهند.
