خالد عزیزی

در این کار تحقیقی با استفاده از محاسبات نظری قابلیت کاربرد مولکول دی متیل دی سولفید (DMDS) به عنوان یک مدل مناسب برای مولکول سیستین (Cystine) که واحدهای در بردارنده پیوند دی سولفیدی گلیکو پروتئین 120 می باشند، مورد بررسی قرار گرفته است. امکان برهم-کنش فلزهای واسطه (TM) گروه های 4 تا 6 جدول تناوبی در حالت اتمی با پیوند دی سولفیدی DMDS با روش تابعی چگالی الکترون (DFT) بررسی شده و خواص ساختاری و الکترونی برای پایدارترین ساختار هندسی استخراج شده است. با مقایسه مقادیر انرژی تصعیدTM و مقادیر انرژی حاصل از واکنش بین TM و DMDS قابلیت کاربرد نانو ذرات فلزهای واسطه برای تخریب یا تغییر ماهیت پیوند دی سولفیدیDMDS یا سیستین مورد ارزیابی قرار گرفته است. فرآیند جذب بر سطح خارجی فولرن C60 و نحوه تشکیل TM-C60 برای اتم های فلزهایCu، Y،Mo و Zrو نیز برهمکنش بین پایدارترین ساختار هندسی TM- C60 و DMDSبا استفاده از روش DFTبررسی و خواص ساختاری و الکترونی گونه های شیمیایی حاصل استخراج شده است. برطبق مقادیر انرژی در دسترس و مقادیر محاسبه شده در این تحقیق برای فلزهای واسطه Sc، Ti، Cr، Ni، Mo، Rh، Pd، W، Ir، Ptو Auانرژی واجذب از C60به مراتب کمتر از انرژی تصعید است. بنابر این ساختارهای TM-C60 این فلزها می توانند کارایی موثرتری را در تخریب پیوند دی سولفیدی نسبت به نانو ذرات آن ها داشته باشند.