در این پایانامه در ابتدا جذب اتم نقره بر روی سطح خارجی C60 و مشتقات آن (اتم نیتروژن داپت شده در C60 و اتم بور داپت شده در C60 )و سپس برهمکنش این گونه ها با مولکولهای دی متیل دی سولفید(DMDS) و سیستین (Cystine) (به خاطرشباهت ساختاری زیاد این مولکول ها به تکه ای از ساختار gp120 ویروس Hiv-1 که محل اصلی اتصال gp120 به CD4 سلول های میزبان می باشد ) مورد بررسی قرار گرفته است . داپت کردن اتم های نیتروژن و بور در C60 باعث کنترل میزان انرژی جذب اتم نقره بر روی C60 شد. در اثر دابت کردن اتم نیتروژن در C60 میزان تخریب پیوندی دی سولفیدی در ملکولDMDS نسبت به گونه Ag-C60 افزایش یافته است در حالیکه با داپت کردن اتم بور در C60 پیوند دی سولفیدی تخریب نشد.با توجه به اینکه انرژی واجذب اتم نقره از سطحC60 کمتراز انرژی تصعید نانوذرات نقره می باشد بنابراین برهمکنش آن با DMDS بهتر از نانوذرات نقره می باشد. نتایج مربوط به محاسبات NBO و طیف های ارتعاشی نشان می دهد که مولکولC60 می تواند حامل خوبی برای اتم Ag بوده و اتم Ag جذب شده بر C60 قابلیت برهمکنش و شکستن پیوند دی سولفیدی درمولکول DMDS و تضعیف این پیونددر مولکول Cystine را دارد. بر این اساس انتظار می رود C60-Ag بتواند همانند نانوذرات نقره رفتار مشابهی را در بر هم کنش با پیوند دی سولفیدی gp120 ویروس ایدز نیز نشان داده و با ایجاد اختلال در برهمکنش gp120–CD4 موجب بازداشتن ویروس Hiv-1 از فعالیت گردد.
