تجارت خدمات طی چند دهه اخیر به ویژه در کشورهای در حال توسعه دارای روندی رو به رشد بوده است. صادرات خدمات علاوه بر توسعه بخش کالایی باعث اشتغال زایی، بهبود تراز تجاری و رشد اقتصادی کشورها می گردد. این نوشتار نیز با رویکرد تحلیلی و توصیفی در صدد است؛ عملکرد و عوامل موثر بر کل صادرات خدمات و نیز زیربخش خدمات فنی و مهندسی به طور خاص را در کشورهای منخب عضو (OIC) به روش داده های تابلویی مورد ارزیابی قرار دهد. نتایج حاصل از برآورد شاخص های عملکرد صادرات و مزیت نسبی خدمات فنی و مهندسی نشان می دهد که جایگاه ایران در بین کشورهای مورد مطالعه طی دوره (2010-1994) ارتقا یافته است. همچنین تاثیرگذاری متغیرهای تولید سرانه، نرخ ارز موثر واقعی، ورود سرمایه های خارجی، زیرساخت های ارتباطی و نیز عضویت کشورهای مذکور در بلوک های تجاری (ECO) و (D8)، روی کل صادرات خدمات و نیز خدمات فنی مهندسی در مجموعه کشورهای منتخب، مثبت و معنی دار می باشد. بنابراین ضرورت برنامه ریزی برای توسعه بیشتر این حوزه از صادرات، باید مدنظر نهادهای دولتی و بخش خصوصی قرار گیرد.
