هدف اصلی مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر زیرساخت های اقتصادی و اجتماعی بر شکاف رشد اقتصادی استان های کشور طی دوره ی زمانی (1391-1385) در چارچوب روش داده های تابلویی است. در این راستا فرضیه ی همگرایی شرطی و غیرشرطی رشد اقتصادی استان ها آزمون شده است. نتایج حاکی از تایید هر دو نوع همگرایی رشد اقتصادی در استان های ایران است. زیرساخت های اقتصادی شامل ارتباطات و انرژی بر رشد اقتصادی تاثیر مثبت و معنی دار دارند. با ورود متغیرهای زیرساخت اقتصادی در معادله ی همگرایی، شکاف موجود در رشد اقتصادی مناطق ایران کاهش می یابد. شاخص ترکیبی زیرساخت اجتماعی تاثیر منفی و معنادار بر رشد اقتصادی استان ها دارد؛ به گونه ای که مخارج بهداشت دولت اثر مثبت و معنادار و مخارج آموزش تاثیر منفی و معنادار بر رشد اقتصادی استان ها در راستای تایید همگرایی دارند. بنابراین در راستای کاهش شکاف رشد اقتصادی استان های کشور توجه هر چه بیشتر به زیرساخت های اقتصادی و بخش بهداشت و لزوم بازنگری در تخصیص بهینه ی منابع در بخش آموزش توصیه می گردد
