لزوم مدیریت مصرف انرژی در طرف عرضه و تقاضای انرژی و تأثیر آن در ارتقای کارایی انرژی بر کسی پوشیده نیست و فاصله شاخص های مهم ارزیابی مصرف انرژی در کشوری مانند ایران با سطح استاندارد جهانی خود مبین این موضوع است. در این میان اعمال سیاست هایی که مصرف انرژی را اصلاح کند از اهمیت ویژه ای برخوردار است که سیاست های پولی نیز در این امر مؤثر می باشند. از این رو در این پژوهش به بررسی ارتباط میان مصرف انرژی شامل انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر و سیاست های پولی طی دوره 1397-1365 در ایران پرداخته شده است. برای این منظور روش خودبازگشتی با وقفه های توزیعی (ARDL) به کار رفته و برای بررسی فرضیه های پژوهش بر اساس مبانی نظری پژوهش دو مدل جداگانه برای بررسی تأثیر سیاست های پولی بر مصرف انرژی های تجدیدناپذیر و تجدیدپذیر برآورد شده است. مطابق یافته های پژوهش، سیاست های پولی انبساطی تأثیر مثبت و معناداری بر مصرف انرژی های تجدیدناپذیر و تجدیدپذیر دارد. درخصوص رابطه بلندمدت میان انرژی های مذکور و متغیرهای مورد بررسی، ضرایب برآوردی عرضه پول، قیمت انرژی و تولید ناخالص داخلی از نظر آماری معنادار بوده است. از طرفی نتایج الگوی تصحیح خطا نشان می دهد ضریب کوتاه مدت عرضه پول در مدل مصرف انرژی های تجدیدناپذیر بزرگتر از این ضریب در رابطه بلندمدت است اما در همان جهت می باشد. بر این اساس توصیه می شود که سیاستگذاران به منظور مدیریت مصرف انرژی با برنامه ریزی به هنگام اعمال سیاست های پولی بسیار با ملاحظه رفتار کنند و در صورت امکان ابزارهایی غیر از ابزارهای پولی استفاده کنند و به این نحو مصرف انرژی را مدیریت کنند.
