یکی از مهمترین عوامل در کاهش خسارتهای ناشی از زلزله، وجود آمادگی قبلی یک جامعه برای برخورد با پدیده ی زلزله می-باشد. آمادگی برای برخورد با زلزله جنبه های گوناگونی دارد و می توان با استفاده از تمهیدات برنامه ریزی کالبدی، شهرها را بگونه ای طراحی و برنامه ریزی کرد که به هنگام زلزله کمترین آسیب به آنها وارد شود. در این مقاله نقش برنامه ریزی کالبدی و موضوعات مرتبط با آن مانند ساختار شهر، بافت شهر،شکل شهر، تراکمهای شهری و نحوه کاهش خسارتهای زلزله از دیدگاه برنامه شهرسازی بررسی شده اند. ساختارهای شهری گوناگون، مقاومت های متفاوتی در برابر زلزله دارند و شاید بتوان گفت که بطور مثال، ساختار چند مرکزی بیش از ساختار تک مرکزی در برابر زلزله مقاومت دارد. با افزایش نسبت ساخته شده به کل سطح زمین و یا به فضای باز، آسیب پذیری فضای باز ناشی از ریزش آوار ساختمان ها و غیر قابل استفاده شدن بافت افزایش می-یابد. بعضی از کاربری ها در شهر وجود دارند که نقش بسیار حساسی در آسیب پذیری شهر در برابر زلزله دارند. این کاربری ها به «کاربری های ویژه» معروفند. آسیب دیدن این کاربری ها به دلیل عملکرد حساسی که به هنگام وقوع زلزله دار می باشند، از حساسیت فوق العاده ای برخوردارند و ضروری است در مکان یابی این گونه کاربریها دقت فراوان صورت گیرد تا حداقل به این مراکز آسیبی وارد نشود.
