دروازه شهر یکی از اصلی ترین اجزاء ساختار فضایی و کالبدی شهر است که از کارکردها و عملکردهای ویژه ای برخوردار میباشد. دروازه شهر حد واسط و مفصل ارتباط دهنده محیط پیرامونی شهر و محیط انسان ساخت داخلی آن است که به حالت یک عرصه میباشد و به عنوان یک فضای شهری روابط و مناسبات مختلف فضایی و کارکردی-عملکردی در آن جاری است. هر یک از فضاهای شهری با دارا بودن کیفیتهای منحصربهفرد، مطالعه آنها از نظر ابعاد مبانی علمی و اجرایی در شهرسازی، دارای اهمیت قابل ملاحظه ای میباشد. کیفیتهای محیطی دروازه شهر عناصر و اجزاء گوناگونی را در بر میگیرند و روابط متقابلی میان آنها بر قرار است و به صورت مستقیم قابل اندازه گیری نیستند. بر هم کنش عناصر مذکور، ماهیت پیچیده کیفیتهای محیطی دروازه شهر را نشان میدهد. این مقاله به لحاظ هدف از نوع بنیادی میباشد و رویکرد روششناسی آن بر مبنای رویکرد آمیخته (کمی-کیفی) است که به تبیین کیفیتهای محیطی در فضای دروازه شهر و تعیین میزان اهمیت و اولویتبندی آنها میپردازد. براساس نتایج بدست آمده مشخص شد که با فاصله اطمینان 99 درصد می توان گفت که استفاده از اصطلاح ورودی شهر به لحاظ مفهومی درست نیست و لازم است در مطالعات شهرسازی از اصطلاح دروازه شهر استفاده شود. در این مقاله براساس مبانی علمی موضوع مورد مطالعه، برای سنجش نمایانگرهای کیفیتهای محیطی در دروازه شهر عنصر، هنجار و سنجههای تخصصی تعریف شده است و نتایج بدست آمده از تبیین و تعیین اهمیت و اولویتبندی نمایانگرهای کیفیتهای محیطی در فرایند مطالعات و ساماندهی دروازه شهر به ترتیب شامل 1- زیست بوم، 2- کارکردی، 3- زمان، 4- ادراکی، 5- اجتماعی، 6- منظر، 7- مدیریت، 8- فضایی، 9- ریخت شناسی و 10- یگانه تنی می باشد.
