هویت مکانی پیوند نزدیکی با هویت شخصی دارد وآشنایی زیاد موجب ایجاد حس مکان میگردد که خود انطباق محیط یا ساختارهای فرهنگی تواناییهای احساسی وذهنی را در بر دارد.همدان شهری با هستههای اولیه اصلی ترین هسته شهر بوده است.نقش قنوات در گذشته در آبرسانی وآبادانی شهر از « قنوات » زیستی است و اهمیت خاصی برخوردار بوده است.متاسفانه طی توسعه شهری وافزایش ساخت وسازها واز بین رفتن باغات به دست فراموشی سپرده شد.قنوات در شهر همدان « قنات » درون شهر ومزارع اطراف،بخشی از هویت شهر به نام به عنوان یک شاخصه است به گونه ای هویت بخش ومتمایزکننده محلات از سایر محلات جدید شهر دراینجا مصداق مییابد،مدیریت این حس مکان وحفظ این احساس امنیت،تعلق « حس مکان » است.اصطلاح « ساختار » به عنوان یکی از معیارهای اصلی شهر مطلوب « معنی » وخاطره انگیزی رسالت ماست.اجزا شکلی هستند.ساده ترین شکل معنی به مفهوم محدود این واژه کلی،هویت است. در این نوشتار با استفاده از « هویت » و روش کتابخانه ای،میدانی و منابع معتبر ابتدا به کنکاش در معنی و مفهوم هویت، اهمیت نگرش به جهان در رابطه با هویت و اهمیت آن در آثار انسانی پرداخته و در ادامه به بررسی قنوات شهر همدان به عنوان یک عنصر هویتی- فرهنگی وعوامل این هویت بخشی میپردازد. هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین چارچوب فکری برآمده از قنوات در هویت بخشی به شهر همدان و روش تحقیق ماهیتی توصیفی-تحلیلی است از یافتههای این پژوهش میتوان به تاثیر قناتها در هویت بخشی به شهر همدان اشاره نمود. این نوشتار در خاتمه بازگشت به خویشتن و توجه به ویژگیهای بومی و ملی و اهتمام در کالبدی نمودن آنها در معماری و شهر سازی را، راه دستیابی به هویتی پایدار میداند.
