محلات شهری از پیش طراحی شده ماحصل تلاش برنامه ریزان و طراحان شهری می باشند که سعی در ایجاد بستری مناسب برای سکونت و رفع نیازمندی های ساکنان دارند. امکان برنامه ریزی، پیش از شروع ساخت وسازها، شرایط مناسبی را برای طراحی محلات بر اساس اصول رویکرد پایداری و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان در ابعاد مختلف آن فراهم می نماید. در این میان، پیاده مداری به سبب ارتباط مستقیمی که با سرزندگی و پایداری محلات شهری دارد، می تواند به رضایت ساکنان از محیط مسکونی بیانجامد. با این وجود به نظر می رسد برخی از این محلاتِ از پیش طراحی شده در دستیابی به مفهوم واقعی پیاده مداری کمتر به اهداف آغازین خود نایل گردیده اند. این پژوهش با هدف سنجش پیاده مداری از طریق رویکرد ذهنی، به مقایسه کیفیت پیاده مداری در دو محله هفت حوضِ نارمک و فاز یک شهرک اکباتان پرداخته است. شاخص های تبیین کننده موضوع از طریق مروری بر متون معتبر جهانی استخراج گردیده و با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی، زیر چتر عوامل شش گانه قرار گرفته اند. نهایتاً، محله هفت حوض در مجموع و به طور مشخص در عامل های وضعیت امنیت، جذابیت پیاده روی، راحتی پیاده روی، وضعیت ایمنی و وضعیت سلامت عمومی در سطح بالاتری نسبت به اکباتان قرار گرفت و تنها در عامل دسترسی به خدمات محلی اکباتان امتیاز بالاتری کسب نمود.
