همگام با افزایش جمعیت، شهرنشینی و تمرکز صنایع، سرمایه ها، امکانات و خدمات شهری رشد کرده و شهرهای بزرگ به کلان شهرهای کنونی تبدیل شده اند و مشکلات دشوار و پیچیده ای پدید آمد. به همین دلیل توجه بسیاری از دانشمندان و صاحب نظران به مفهوم کیفیت زندگی معطوف شد تا از این طریق تلاش هایی در راستای ارتقای شرایط زندگی و بهبود بخشیدن به بعد کیفی زندگی صورت گیرد.از طرفی در تحولات جدید شهرسازی جهان در نیمه دوم قرن بیستم و تحت تأثیر شهرسازی مدرنیسم و همچنین رشد فزاینده توسعه شهری، مراکز شهری به علت قدمت و سابقه تاریخی، فرهنگی، کالبدی و غیره و براین اساس بروز مسائل و مشکلات جدی در خود، بیشتر از سایر نواحی شهری در معرض عوارض نامطلوب توسعه شهری قرارگرفتند، به گونه ای که کاهش کیفیت زندگی را در این مراکز موجب شده است. از این رو در مقاله حاضر به ارزیابی کیفیت زندگی در مرکز شهر سنندج با استفاده از شاخص های آن پرداخته شده است. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه و برداشت های میدانی و اسناد و مراجع کتابخانه ای و همچنین برای تحلیل داده ها از روش آنتروپی و تکنیک saw استفاده شده است. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که مرکز شهر سنندج با توجه به شاخص های مورد بررسی دارای کیفیت زندگی پایین می باشد.
