برآورد چگالی هسته ای، مشهورترین روش برآورد چگالی داده ها است. این روش، چگالی داده ها را در نقاط با چگالی بالا، کم برآورد و در نقاط کم چگال، بیش برآورد می کند. حضور نقاط پرت و دورافتاده این مشکل را تشدید می کند. روشهای مختلفی برای به کارگیری دوباره وزندهی داده ها به منظور کم اثر کردن مشاهدات پرت به کار رفته است. در این مقاله نویسنده از اوزان استواری که در حوزه کشف داده پرت، به روش ضریب دورافتادگی دریچه پویا مشهور است، استفاده کرد. او در بررسی های شبیه سازی، نشان داد با به کارگیری این اوزان می توان دقت برآورد چگالی هسته ای را بهبود داد.
