سیل به عنوان یکی از بلایای طبیعی هر ساله خسارات جانی و مالی فراوانی را در سرتاسر جهان به بار می آورد. بنابراین یکی از دغدغه های مهم در هیدرولوژی شبیه سازی هیدرولگراف سیل و بخصوص دبی پیک سیلابها می باشد. برای شبیه سازی هیدروگراف سیل، روشهای زیادی وجود دارند که با استفاده از داده های بارش – رواناب، شبیه سازی هیدروگراف را انجام می دهند. کمبود داده های بارش – رواناب در حوزه هایی که فاقد ایستگاه هیدرومتری می باشند باعث شده که محققان و پژوهشگران به دنبال روش هایی باشند که بتوانند بدون نیاز به اطلاعات، هیدروگراف سیل را برای حوزه شبیه سازی کنند. وجود ارتباط بین ژئومورفولوژی و هیدرولوژی از طریق خصوصیات فیزیکی حوزه از قبیل نسبت سطح، نسبت انشعاب، نسبت طول، طول آبراهه اصلی و شیب آبراهه اصلی که از عوامل مؤثر در جریان یافتن آب در سطح حوزه ها می باشند، این امکان را فراهم می آورد. روش هیدروگراف واحد لحظه ای ژئومورفولوژیک (GIUH) با استفاده از عوامل فیزیکی ذکر شده، پاسخ هیدرولوژی حوزه آبخیز را شبیه سازی می کند. این مطالعه با هدف ارزیابی کارایی روش هیدروگراف واحد لحظه ای ژئومورفولوژی "وو" در شبیه سازی هیدروگراف سیل در حوزه آبخیز شیرین دره در استان خراسان شمالی انجام گردید. برای این کار، هشت واقعه بارش رواناب متناظر، در یک دوره زمانی 10 ساله انتخاب گردید و سپس این کار به دو روش "ناش" و هیدروگراف واحد لحظه ای ژئومورفولوژی "روسو" انجام گرفت و کارایی روش GIUH به دو طریق "وو" و "روسو" و همچنین روش "ناش" با استفاده از شاخص های مختلف از جمله ناش – ساتکلیف مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش مذکور از دقت قابل قبولی برخوردار در شبیه سازی هیدروگراف، دبی پیک، زمان تا اوج، حجم جریان و همچنین ابعاد و شکل هیدروگراف برخوردار است. متوسط معیار ناش ساتکلیف برای روش های GIUH وو، GIUH روسو و ناش به ترتیب 0/61، 0/11 و 0/56- را نشان داد.
