یکی از این اشتباهات وقوع پدیده "زورگویی" در جریان تربیت است که می تواند زندگی کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. در ایران تاکنون تحقیقی در این زمینه انجام نشده بود اما این تحقیق، با تفکیک دو گونه زورگویی ( شاگرد به شاگرد و معلم به شاگرد ) کوشید که میزان شیوع و انواع آن را در مدارس راهنمایی استان ( و تفاوت آن را در مدارس دخترانه و پسرانه ) با استفاده از پرسشنامه استاندارد زورگویی اولووس و الهام از کار دیگر پژوهشگران این حوزه ( و اجرای آن در نمونه ای بالغ بر 349 نفر ) بسنجد. در این تحقیق روشن گردید که: 1. به گزارش شاگردان، دست کم 9/22 درصد از آنان از چند بار در ماه تا چند بار در هفته قربانی زورگویی های دیگر دانش آموزان می شوند. همچنین به گزارش خود شاگردان، 3/10 درصد از شاگردان نسبت به دیگران زورگویی می کنند. 2. شاگردان برآنند که در مدارس راهنمایی استان، زورگویی کلامی شاگرد به شاگرد، اعم از فحاشی (3/75 درصد)، برچسب زدن ها و القاب زشت (59 درصد) ، مسخره کردن و توهین به شخصیت فرد (2/70 درصد) اتفاق افتاده است. به گفته دانش آموران زورگویی فیزیکی نیز اعم از کتک زدن (1/42 درصد)، تنه زدن و هل دادن (2/56 درصد)، سیلی یا مشت یا لگد زدن (9/43 درصد)، پسِ گردن زدن یا تیک پا زدن (2/42 درصد) وجود دارد. همچنین زورگویی های روانی- اجتماعی شامل وادار کردن قربانی به انجام تکالیف و وظایف خود یا واداشتن دیگری به انجام کاری بر خلاف میلش (9/34 درصد)، به گروه خود راه ندادن یا از گروه اخراج کردن (1/58 درصد)، در بازی شرکت ندادن یا از بازی بیرون کردن (1/57 درصد) در مدارس استان اتفاق می افتد. 3. در میزان شیوع و انواع زورگویی های شاگرد به شاگرد در مدارس دخترانه و پسرانه راهنمایی تفاوت وجود دارد. آزمون خی دو نشان داد که هم در قربانی شدن و هم در زورگویی نمودن و انواع آن میان دانش آموزان دختر و پسر اختلاف معنادار مشهودی (در سطح p<0/01) وجود دارد به گونه ای که فراوانی موارد منفی در مدارس دخترانه پایین تر از پسرانه است .
