نظام آموزشی و فعالیتهای اساسی که در آن شکل میگیرد یعنی آموزش منابع و سرمایههای انسانی، اساس توسعه پایدار بهحساب میآیند؛ بنابراین کمیت و کیفیت این آموزش نقش مهم و حیاتی در رفاه و سعادت ملتها بر عهده دارد. مهمترین وظیفه نظام آموزشی بر عهده مدارس است که واحدهای فنی این نظام هستند؛ زیرا کارهایی که مدیران باید انجام دهند و وظایفی که بر عهده آنها گذاشته میشود دارای تنوع و گوناگونی زیادی است. مدیران برای اینکه بتوانند در شرایط ویژه تصمیمات جدی را اتخاذ کنند، باید برخوردار از یک سری مهارت بهویژه مهارت سیاسی باشند. چون سیاست یک مسئله غیرقابلانکار در رابطه با کار مدیران است. پژوهش حاضر با روش روایتپژوهی با هدف بازنمایی تجارب مدیران از سیاستگذاری در مسیر بهبود کیفیت و با رویکرد تفسیری انجام شد. برای گردآوری دادهها از مصاحبه اپیزودیک استفاده شد. شرکتکنندگان تحقیق مدیران مدارس شهر سنندج و نمونهگیری به شکل هدفمند بود. بعد از انجام دادن مصاحبه با 15 نفر، دادهها بهصورت استقرایی و بر اساس تحلیل مضمونی دستهبندی و مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیلها نشان داد که عوامل عمدهای در سیاستگذاریهای مدیران میتواند تأثیرگذار باشد. عوامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، انسانی، فنّاوری یا حرفهای و قانونی که هرکدام بهنوبهی خود میتواند بر فرآیند سیاستگذاری تأثیر بگذارد
