نظام آموزشی و فعالیت های اساسی که در آن صورت می گیرد یعنی آموزش منابع و سرمایه های انسانی ، اساس توسعه پایدار بشمار می آیند. بر این اساس کمیت و کیفیت این آموزش نقش بسزا و تعیین کنند های در رفاه و سعادت ملت ها ایفا می کنند. اصلی ترین وظیفه نظام آموزشی بر عهده مدارس به عنوان واحد های فنی نظام آموزشی می باشد. به این دلیل که کار هایی که مدیران باید انجام دهند و وظایفی که بر عهده مدیران می باشد متنوع است. مدیران برای اینکه قادر باشند تا در شرایط خاص تصمیمات جدی را اتخاذ کنند، باید دارای یک سری مهارت ها به ویژه مهارت سیاسی باشند. برای اینکه سیاست یک مسئله غیر قابل انکار در رابطه با کار مدیران می باشد. پژوهش حاضر با روش روایت پژوهی با هدف بازنمایی تجارب مدیران از سیاست گذاری در مسیر بهبود کیفیت و با رویکرد تفسیری انجام شد. برای گرد آوری داده ها از مصاحبه اپیزودیک استفاده شد. شرکت کنندگان تحقیق مدیران مدارس شهر سنندج و نمونه گیری به شکل هدفمند بود . بعد از انجام دادن مصاحبه با 15 نفر، داده ها به صورت استقرایی و براساس تحلیل مضمونی دسته بندی و مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل ها نشان داد که عوامل عمد های در سیاست گذاری های مدیران می تواند تأثیرگذار باشد. عوامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، انسانی، تکنولوژی یا حرفه ای و قانونی که هر کدام به نوبه ی خود می تواند بر فرآیند سیاست گذاری تأثیر بگذارد.
