افزایش سن سازه ها و وجود عوامل طبیعی نظیر زلزله و باد، سبب ایجاد آسیب و نقص در عملکرد آن‌ها می‌شود. شناسایی و رفع این آسیب‌ها برای ادامه‌ی بهره‌برداری از سازه، لزوم استفاده از تکنیک‌های تشخیص آسیب را ایجاب می‌کند. آسیب باعث تغییر در ویژگی‌های فیزیکی سازه و به تبع آن تغییر در پاسخ‌های سازه می‌گردد. بنابراین ردیابی آنلاین پاسخ‌های سازه‌ای از طریق مدل‌های ریاضی تطبیقی می‌تواند وجود هرگونه آسیب در سازه را شناسایی کند. در این پژوهش سعی بر این است که با استفاده از مدلی تطبیقی مکان و شدت آسیب‌های سازه‌ای شناسایی شوند. مدل تطبیقی در هر لحظه‌ی زمانی رفتار خود را از طریق رویکرد کنترل تطبیقی با سازه‌ی اصلی منطبق می‌کند. پارامترهای فیزیکی مدل تطبیقی با زمان تغییر نخواهند کرد و توسط نیروی کنترل مجازی که تابعی از اختلاف بین خروجی‌های دو مدل بوده به‌روز رسانی می‌شوند. در نهایت الگوریتم پیشنهادی برای شناسایی آسیب بر اساس استخراج پارامترهای مدل تطبیقی و تبدیل نیروی کنترلی تولید شده به پارامتری از جنس سختی و میرایی به دست می‌آید. در روش پیشنهادی تنها پاسخ‌های سازه‌ی اصلی در دسترس است. بحث دیگری که در این مطالعه به آن پرداخته خواهد شد شناسایی محل و زمان آسیب در سازه‌های بلند مرتبه از طریق مدل‌های با مرتبه‌ی کاهش یافته می‌باشد. اساس کار روش پیشنهادی، به‌روز رسانی مبتنی بر رویکرد کنترل تطبیقی خواهد بود. در نهایت پس از شناسایی آسیب که همان تغییرات پارامترهای سختی و میرایی بوده، مدل ریاضی ثانویه‌ای به دست خواهد آمد که پارامترهای آن متغیر با زمان بوده و با به‌روز رسانی ماتریس سختی و میرایی خود، رفتار سازه‌ی اصلی را ردیابی می‌کند. کارایی و عملکرد روش شناسایی آسیب پیشنهادی از طریق مثال‌های عددی، تحت تحریکات محیطی مختلف ارزیابی می‌گردد. همچنین اثرات حضور نویز در دقت شناسایی نیز بررسی می‌شود. در نهایت برای شناسایی آسیب در سازه‌ی بلندمرتبه توسط مدل با مرتبه‌ی کاهش یافته نیز مثالی عددی بررسی می‌گردد. نتایج نشان می دهد که روش پیشنهادی در شناسایی محل، شدت و زمان آسیب توانمند بوده و محل تقریبی آسیب در سازه‌های بلند مرتبه را تشخیص می‌دهد.
