امروزه استفاده از روش های هوشمند سازی ساختمان به منظور مقابله با اثرات زیان بار زلزله امری ضروری است. میراگر جرمی تنظیم شده (TMD ) یکی از تجهیزات کنترلی می باشد؛ که تاثیر آن در کاهش پاسخ دینامیکی سازه به اثبات رسیده است. از آن جایی که تنظیم پارامترهای بهینه این میراگرها وابسته به فرکانس اصلی سازه می باشد؛ در هنگام وقوع زلزله و ایجاد آسیب در سازه فرکانس سازه تغییر یافته و عملکرد میراگرهای غیرفعال را با چالش مواجه می کند. در این کار با استفاده ازترکیب مباحث پایش سلامت سازه ای وکنترل نیمه فعال سازه ها، روشی برای مقابله با این چالش پیشنهاد شده است. در الگوریتم پیشنهادی فرکانس و میرایی TMD نیمه فعال براساس آسیب های شناسایی شده در سازه به گونه ای تنظیم می گردد که با شرایط فرکانسی جدید در سازه منطبق شود. عملکرد و کارایی روش پیشنهادی با استفاده از یک مثال عددی تحت اثر رکوردهای مختلف زلزله مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی در مقایسه با کنترل غیر فعال پاسخ جابجایی سازه را تحت اثر سه زلزله کوبه، نیوهال و سیلمار به ترتیب تا 30 ،16 و7 درصد بیشتر کاهش می دهد و در مقابل تغییرات ناگهانی فرکانس سیستم نیز پایدار است.
