یک سازه هوشمند است بطوری که اگر در حین القای تحریک های خارجی شدید (مانند زلزله و باد) در سازه خرابی ایجاد گردد؛ خود سازه بصورت لحظه ای آسیب را شناسایی می کند. سپس در بخش تصمیم گیری، براساس آسیب های شناسایی شده دستورهای لازم به بخش استراتژی کنترل صادر گردد. فرمان های صادر شده به تجهیزات کنترلی نیمه فعال نصب شده در سازه فرستاده می شود. بطوری که تجهیزات آن چنان نیروهای کنترلی در سازه تولید کنند که اثرهای ناشی از خسارت را جبران و شدت آسیب های ایجاد شده در آینده را نیز کاهش دهد. این امر نیازمند آن است که در یک سازه هر دو استراتژی بررسی سلامت سازه ای و کنترل ارتعاشی سازه ها بطور همزمان بکار گرفته شوند.
