در سالیان اخیر، توسعه روش‌های شناسایی آسیب مبتنی بر تحلیل پارامترهای مودال سیستم، مورد توجه خاص محققین بوده است. در این بین روش های مبتنی بر ماتریس انعطاف پذیری (FM ) و انرژی کرنشی مودال (MSE ) بر اساس تعداد محدودی از فرکانس های لرزه ای پایین و اشکال مودی مرتبط با آن‌ها، به نسبت سایر روش‌ها در برابر تغییرات موضعی حساس‌تر بوده و در امر شناسایی آسیب عملکرد بسیار مطلوب تری از خود نشان داده اند. با این وجود، حساسیت این روش‌ها در شرایط وجود نویز و همچنین عدم تعیین دقیق مکان و میزان آسیب، به عنوان چالشی عمده توجه محققین را در توسعه بیشتر آن‌ها به خود جلب کرده است. از این‌رو، در این پژوهش سعی بر آن است تا با بررسی همزمان تغییرات انرژی کرنشی و ماتریس انعطاف پذیری مودال، روش جدیدی برای شناسایی محل و میزان آسیب ارائه گردد؛ به طوری که ضعف های روش های پیشین را تا حد قابل قبولی مرتفع نماید. در این مطالعه، با به کارگیری ماتریس انعطافپذیری تعمیم‌یافته مرتبه دوم و همچنین بررسی همزمان مجموع انرژی کرنشی مودال در هر دو سازه سالم و آسیب دیده، سه روش جدید برای شناسایی آسیب در سازه‌ها ارائه می‌گردد. عملکرد و کارآیی روش‌های پیشنهادی با استفاده از مثال‌های عددی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که، روش‌های پیشنهادی به طور موثری قادر به تشخیص مکان و شدت آسیب در سازه‌ها با دقت قابل قبول بر اساس تعداد اشکال مودی محدود و در شرایط وجود نویز می‌باشد.
