مسکن به مثابه یک نیاز اساسی همواره یکی از چالش‌های برنامه‌ریزی و رفاه دولتها در چند دهه گذشته بوده است. الگوهای تأمین مسکن برای این گروه نقش کلی در رفاه و ثبات زندگی آنها و توسعه کشور دارد. در تجربه چند دهه گذشته الگوهای گوناگونی برای تأمین مسکن کم‌درآمدها به کار گرفته شده که دستاورد و نتایج آنها بسیار متفاوت بوده است و نکته اساسی این است که پس از صرف منابع مالی چشمگیر و اجرای برنامه‌ها هنوز مسکن به عنوان نیاز اساسی بسیاری از گروه‌های تهیدست نقش اصلی را در شرایط نامطلوب زندگی آنان دارد. در این راستا هدف از پایان‌نامه حاضر، تمرکز بر بررسی عوامل کلیدی مؤثر بر میزان موفقیت الگوهای تأمین مسکن برای گروه‌های کم درآمد در شهر مهاباد قرار گرفته است. پژوهش حاضر از نظر نتایج از نوع پژوهشهای کاربردی بوده و برای تحلیل داده‌ها از روش تحقیق کمی و استفاده از مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش 9945 نفر است که با استفاده از تکنیک کوکران تعداد 376 نفر نمونه به‌دست آمده است. پرسشنامه در بین ساکنان سه پروژه سیدآباد، مکریان و شهرک کارمندان توزیع، گردیده است. تحلیل داده‌ها به وسیله نرم افزار SmartPLS صورت گرفته است و نتایج بر اساس مؤلفه‌ها و ضرایب مسیر تفسیر شده‌اند. نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که عوامل اجتماعی، اقتصادی ، محیطی و کالبدی جزء عوامل کلیدی در موفقیت الگوهای تأمینی مسکن گروه‌های کم‌درآمد در شهر مهاباد محسوب می‌شوند. معناداری تأثیر این عوامل بر موفقیت الگوهای تأمینی مسکن باتوجه به کسب مقادیر t-value بیشتر از ۱.۹۶ و مقادیر p-value کمتر از 0.05 ، مورد تأیید قرار گرفت.
