نمونه ی واقعی زندگی ساکنین یک شهر در خیابان های آن تجلی مییابد. خیابان کاشیکاری و محدوده گاراژ، واقع در شهر کرمانشاه روزانه حجم بالایی از ترافیک سواره و پیاده را تجربه میکند. جدارههای این خیابان، به علت عمر بالای ساختمانها و عدم نگهداری، تبدیل به بافتی فرسوده گشته و ساخت و سازهای دهههای اخیر، با بیتوجهی به الگوی محلی باعث ایجاد گسست کالبدی بین جدارهی کهن و نو شده است. اینپژوهش برآن است تا با گردآوری اطلاعات به روش تحلیلی توصیفی، و با استفاده از مطالعات کتابخانهای و مشاهدات میدانی، عوامل آسیب رسان به کیفیت اجتماع پذیری و پیادهروی خیابان کاشیکاری و محدوده گاراژ را مورد بررسی قرار دهد. مشاهدات بیانگر آن است که این محدوده با وجود قابلیتهای اقتصادی و اجتماعی مناسب، از نظر حفظ و مرمت جدارههای کهن، تعریض پیادهروها، امنیت فضا و نوسازی از وضعیت مناسبی برخوردار نمیباشد. به نظر میرسد منسجم نمودن مراکز تجاری پراکنده در این محدوده به صورت یک مجتمع تجاری واحد با خصوصیتهای چون نفوذپذیری، چند مرکزی بودن و ... ، طراحی جدارهها، ارتقاء کیفی محیط، و ایجاد پتانسیلهای مطلوب جهت پیاده مداری و گذران اوقات فراغت در این فضا، میتواند در رفع نواقص مطرح شده موثر باشد.
