جمال سلیمی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر روش آموزش (تدریس) گروهی بر درگیری تحصیلی و نگرش به فناوری؛ مطالعه موردی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان گیلانغرب می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان گیلانغرب در سال تحصیلی00-99 تشکیل می دادند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد و تعداد 40 آزمودنی (دو کلاس) به دو گروه دسته بندی شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه نگرش به فناوری لی آ و کوا (2014) و پرسشنامه درگیری تحصیلی زرنگ (1391) استفاده شد که روایی و پایایی آنها تایید شده است. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون کوواریانس و با کمک نرم افزار SPSS 25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد در متغیر درگیری تحصیلی میانگین گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بوده است (001>P و 4132=F)، پس نتیجه گرفته می شود استفاده از الگوی تدریس گروهی در افزایش درگیری تحصیلی آموزان مؤثر بوده است. در مؤلفه ی درگیری شناختی با (0016>P و 1302=F)، در مؤلفه ی درگیری انگیزشی با (0016>P و 2987=F)، در مؤلفه ی درگیری رفتاری با (0016>P و 2240=F)، پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل معنادار است؛ پس نتیجه گرفته می شود استفاده از الگوی آموزش گروهی در افزایش درگیری شناختی، انگیزشی و رفتاری دانش آموزان مؤثر بوده است. با توجه به نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری برای مقایسه ی دو گروه آزمایش و کنترل در مؤلفه های نگرش نسبت به فناوری نشان می دهد در مؤلفه های خودکارآمدی، راهبردهای یادگیری، جهت گیری هدف، ایجاد و پیاده سازی پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل در مؤلفه ی مذکور معنادار است؛ پس نتیجه گرفته می شود استفاده از الگوی آموزشی گروهی در تغییر نگرش دانش آموزان مؤثر بوده است. در مؤلفه-های ارزش یادگیری، محرک محیطی و خود تنظیمی پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل معنادار است؛ پس نتیجه گرفته می شود استفاده از الگوی آموزشی گروهی در تغییر نگرش دانش آموزان مؤثر بوده است.