برنامه های درسی محور اصلی فعالیت های دانشگاهها و موسسات آموزش عالی است که از یک سو بیانگر مجموعه فعالیت ها و اقدامات آموزشی این موسسات و از سوی دیگر منعکس کننده تحولات و تعبیرات علمی و فناوری در عرصه های مختلف علمی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عوامل دوگانه (ساختاری- مدیریتی و انسانی) در تحقق نظام برنامه درسی غیرمتمرکز در آموزش عالی ایران بر اساس آیین نامه واگذاری اختیارات برنامه ریزی درسی به دانشگاه ها انجام شد. در این پژوهش جامعه آماری شامل کلیه اساتید و مدیران آموزشی شاغل در دانشگاه های دولتی سنندج بودند. در این پژوهش ترکیبی، برای گرداوری داده های کمی، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. و برای گرداوری اطلاعات کیفی از روشهای مصاحبه، مشاهده استفاده شد و به روش استقرایی به فشرده سازی آنها از طریق طبقه بندی وسپس تجزیه و تحلیل پرداخت و فرضیه های تدوین شده خود را مورد ارزیابی قرار داد. یافته ها نشان داد نهادینه کردن فرهنگ برنامه ریزی درسی استادمحور، توجه به افزایش توانمندی ها و صلاحیت های حرفه ای اعضای هیأت علمی، تحولات و پیشرفت های تکنولوژیکی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بر آموزش عالی و عناصر آن از جمله برنامه های درسی تأثیرگذار هستند. نتایج این تحقیق، می تواند به عنوان الگویی برای برنامه ریزان آموزش عالی به منظور بازنگری و اصلاح در ساختار برنامه درسی، تحقق نظام برنامه درسی غیر متمرکز در آموزش عالی ایران و برنامه ریزی در زمینه اجرای راهبردها گردد.
