در مقایسه با دهه ی 1920، دهه ی 1930در جوی محتاطانه، سرشار از ناامیدی، و احساس نیازمندی آغاز شد. ورشکستگی بانکها باعث شد بسیاری از آمریکایی ها از داشتن پس انداز در زندگی خود محروم شوند و میلیون ها نفر شغل و خانه خود را از دست داده و در جستجوی داشتن یک سرپناه و غذای کافی بودند. در زمان آغاز به کار ریاست جمهوری فرانکلین روزولت در سال 1932، تولید صنعتی در حدود 50٪ از آنچه قبل از رکود بزرگ وجود د اشت کاهش یافته بود و در حالیکه برای کسانی که می توانستند کار پیدا کننددستمزد های بیش از نصف قبل کاهش پیدا کرده بود، حدود 12 میلیون نفر هم بیکار بودند. این شرایط زندگی را برای بسیاری از افراد متحول نمود. در این شرایط بسیاری از تظاهرات ها به شیوه ای خشونت آمیز سرکوب می شد و به دلیل مشکلات اقتصادی و اجتماعی بود که رسانه ها آمار تعداد کودکان بی خانمان سرگردان در خیابان های نیویورک را بالغ بر هفتاد هزار نفر برآورد کردند. روزولت در اوج دوران رکود بزر گ در سال 1933 به رهبری حزب دمکرات بازگشت. او برای مواجهه با این وضعیت و برای مبارزه با بیکاری وعده «معامله جدید » را داد. او قانون کوتاه مدتی با عنوان« بهبود ملی » تدوین کرد، نیروهای حفاظت مدنی را شکل داد و مراکز مدیریت فعالیت های عمومی را برای مبارزه با بیکاری، کمک به کشاورزان و رفع افسردگی اجتماعی تاسیس نمود.
