مقدمه: ارزشیابی یکی از فرآیندهای اساسی و فعالیت اجتناب ناپذیر در مدیریت بخصوص درجریان یاددهی – یادگیری بوده و اجرای دقیق آن همواره پرهزینه و دارای مشکلات اجرایی خاص خود می باشد. مهمترین ابزار تعیین کیفیت و اثربخشی یک فرایند و برنامه آموزشی، ارزشیابی آن می باشد. در دنیای امروز، دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی سه ماموریت اصلی آموزش، پژوهش و ارایه خدمات را برعهده دارند. با عنایت به نقش مهم این نهاد ها در ابعاد گوناگون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه، اطمینان از کیفیت آنها به جهت جلوگیری از هدر رفتن سرمایه های انسانی و مادی و نیز داشتن توانایی رقابت در دنیای آینده، که کیفیت مهمترین مولفه برای ادامه حیات یک سازمان است، ضرورتی انکار ناپذیر است. در این پژوهش به بررسی کیفیت تدریس اعضای هیات علمی دانشگاه های کردستان و علوم پزشکی شهر سنندج خواهیم پرداخت. روش تحقیق: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه کردستان و علوم پزشکی شهر سنندج و همچنین تمام دانشجویان دو دانشگاه نامبرده در سال تحصیلی 1392- 93 تشکیل می دهند. از این تعداد به صورت تصادفی 20 عضو هیات علمی انتخاب می شوند و برای هر استاد انتخاب شده تعداد 20 دانشجو که با وی بیش از دو نیم سال تحصیلی درس گذرانده اند برای تکمیل پرسشنامه انتخاب می گردند. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه محقق ساخته می باشد که سه مولفه ( تدریس، مدیریت و اخلاق) را دربر می گیرد. برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از روشهای امار توصیفی و استنباطی و نرم افزار spss نسخه 20 بهره گرفتیم. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که رشته تحصیلی اعضای هیات علمی و سابقه تدریس و همچنین محل گرفتن مدرک دکتری با میزان کیفیت تدریس آنان رابطه معناداری دارد. اما بین جنسیت و کیفیت تدریس رابطه معنی داری مشاهده نشد.
