کارآفرینی و مطالعات مربوط به آن در سراسر دنیا به شدت در حال توسعه است.در سال های اخیر،بسیاری از کشورهای صنعتی شاهد نرخ بالای بیکاری،رکود اقتصادی و نوسان در چرخه اقتصادی خود بوده اند به طوری که این کشورها در بعد از جنگ جهانی دوم،چنین رکودی را تجربه نکرده اند.در این میان،توجه بسیاری از سیاستگذاران و تصمیم سازان سیاسی به نقش بالقوه کارآفرینان متمرکز شده است،کارآفرینی فرایندی است که براساس مجموعه ای از متغیرهای کلی نگر،دینامیک،منحصر به فرد و حساس تعریف می شود.بعضی می گویند که کارآفرینی به مثابه یک راز یا معما است و هرگونه رخداد کارآفرینانه دارای شرایط منحصر به فرد خود است که مملو از متغیرهای پیچیده و خاص است.اما دسته ای دیگر از صاحبنظران این عرصه معتقدند که کارآفرینی دارای چارچوب موضوعی و هدف مشخص است و بنابراین می توان برای آن محتوا انتخاب و طرح برنامه درسی تدوین نمود و در یک عبارت؛کارآفرینی قابلیت آموزشی را داراست.این مقاله به دنبال بیان ضرورت آموزش کارآفرینی و تبیین اصول و مبانی آن و بیان روش های آموزش کارآفرینی است و در نهایت به بررسی نقش دانشگاه به عنوان مراکز خاص آموزشی در آموزش کارآفرینی می پردازد.
