اضطراب امتحان یک مشکل آموزشی مهم است که سالانه میلیون ها دانش آموز و دانشجو را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می دهد. اضطراب امتحان یک واکنش هیجانی ناخوشایند به موقعیت ارزیابی است. این هیجان با احساس نوعی از تنش، تشویش و برانگیختگی سیستم عصبی خودکار مشخص می شود [1]. اضطراب امتحان، سلامت روانی دانش آموزان و دانشجویان را تهدید می کند و بر کارآمدی، شکوفایی استعداد، شکل گیری شخصیت و هویت اجتماعی آنان تأثیر سوء می گذارد [2] و به عنوان یکی از پدیده های فراگیر و مشکل ساز میان دانشجویان و دانش آموزان می تواند در پیشرفت تحصیلی و عملکرد بهینه آنان به ویژه هنگام ارزشیابی اثر منفی بگذارد. درکاهش و یا بروز اضطراب امتحان عوامل متعددی همچون ویژگی های شخصیتی می توانند موثر باشند. عوامل شخصیتی همچون درون گرایی- برون گرایی ، باثباتی- بی ثباتی [روان رنجور خویی] ، می توانند به عنوان مؤلفه های تشکیل دهنده شخصیت، بر اضطراب و اضطراب امتحان و مکانیزم های سازشی در مواجهه با منابع تنش زا و اضطرب آور اثر بگذارند. هدف این پژوهش بررسی رابطه کمال گرایی و منبع کنترل با اضطراب امتحان در دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی است. این پژوهش پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 1389- 90 می باشند. از بین این دانشجویان 100 نفر [52 پسر، 48 دختر] به شیوه تصادفی انتخاب شدند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. ابزار پژوهش شامل سه پرسش نامه است.
