قرن بیستم شاهد افزایش چشم گیر و گسترده ایده هایی بود که به سمت جهانی شدن تمایل داشتند و انتظار می رود که در قرن بیست و یکم، بشر، هرچه بیشتر در این مسیر گام بردارد. جهانی شدن عبارتست از به جریان افتادن تکنولوژی، اطلاعات، دانش، ارزشها، ایده ها و.... در لابلای مرزهای جغرافیایی و فراتر از این محدوده ها(Knight & Wit, 1997). یکی از ابزارهای جهانی شدن که خود نیز متاثر از این تحولات است نظام آموزشی است. بنابر این، به منظور تعامل درست و حساب شده با این سیل از موارد، نظامهای آموزشی وظیفه دارند که شهروندان را برای این مواجهه آماده نمایند.در این میان نظام آموزش عالی با توجه به اثرگذاری آن بر تمام ابعاد زندگی انسانی در جوامع بشری، دارای مسئولیت اساسی و به عبارتی، وزنه وزین این تحولات است. بسیاری از صاحبنظران، قرن بیستم را به عنوان قرن جابجایی آموزشی و تحصیلات جهانی نام نهاده اند(Lee, 2001) که در این میان نظامهای آموزشی بایستی متناسب با تحولات جهانی، خود را تطبیق دهند. یکی از عناصر اصلی سیستمهای آموزشی، برنامه ی درسی است و هر گونه تحولی در نظامهای آموزشی و تربیت شوندگان آن نیازمند تغییر در برنامه های درسی است. سیر تحولات جهانی تاثیراتی بر سیستمهای آموزشی به جا می گذارد که بخشی از این تاثیرات بر روی برنامه های درسی نمود پیدا می کند. یکی از اهداف این مقاله برشمردن اثرات پدیده جهانی شدن بر آموزش عالی ایران می باشد و در بخش دیگر مقاله به بررسی چالشهای ملی پیش روی برنامه های درسی در نظام آموزش عالی ایران می پردازیم.
