رشد روز افزون نظام آموزش عالی و تقاضاهای زیادی که برای ورود به دوره های آموزش عالی وجود دارد، باعث شده است که نگرانی ها و چالش هایی در زمینه سودمندی این نظام به وجود آید. به عبارت بهتر، در زمینه کیفیت این نظام سئوالات زیادی وجود دارد که فعالیت های تحقیقاتی و پژوهشی بسیاری را می طلبد. به گونه ای که اکثر نظامهای آموزش عالی را ملزم به باز اندیشی در عملکرد و فعالیتهای خود و سنجش میزان اثربخشی و کارایی آنها نموده است. دراین راستا استقرار نظامهای تضمین کیفیت به عنوان راهبردی مناسب جهت حفظ وارتقاء کیفیت نظام آموزش عالی وپاسخی مناسب به چالشهای پیش رو مورد توجه قرارگرفته است. در این مقاله سعی برآن است که با مروری مختصر بر پیشینه وسیع موجود درباب مفهوم تضمین کیفیت به محورهایی مشتمل برتضمین کیفیت، مفهوم تضمین کیفیت در آموزش عالی،رویکردهای تضمین کیفیت و روشهای ارزشیابی پرداخته شود. هدف اصلی مقاله ارایه چارچوبی منسجم از حوزه ارزیابی کیفیت و شناسایی مرزهای بین فعالیت های مشابه با ارزشیابی است که بعضاً با همدیگر همپوشانی دارند. برای این کار از روش کتابخانه ای استفاده شده و در کنار آن سعی شده تا با بررسی رویکردهای گوناگون این عرصه به ارایه ابعاد نظری این موضوع پرداخته شود. روش پژوهش کتابخانه ای است.
