در سالهای اخیر، حوزه بین رشته ای یا بین رشتگی ، به عنوان یکی از مهمترین حوزه های پژوهش در زمینه آموزش به طور کلی و آموزش عالی به طور خاص، از اهمیت دوچندان برخوردار شده است. در بیشتر نظامهای آموزش عالی دنیا، سرمایه گذاری در دوره های تلفیقی در سطوح سه گانه کارشناسی، ارشد و دکترا به امری رایج و معمول تبدیل شده است. یکی از این موارد را می توان تحقیقاتی مثال زد که در حوزه علوم بسیار پیچیده در موسسات معتبر دانشگاهی کشورهایی چون ایالات متحده آمریکا و کانادا در حال انجام است. این موسسات اغلب در پی تربیت متخصصان در سطوح کارشناسی ارشد و دکترا هستند.اما نتایج حاصل از گزارشهای منتشر شده در خصوص برنامه های درسی بین رشته ای، کارگزاران امر آموزش عالی را با سوالات جدی و نشات گرفته از واقعیات روبرو ساخته است که باید به آنها پاسخ داده شود. از جمله اینکه:ما چگونه بایستی مواد آموزشی بین رشته ای را برای گروهی از افراد تدریس نماییم که دارای پیش زمینه متفاوت از تحصیلات، توانایی و تجارب هستند؟ مباحث مطرح در رویکرد بین رشته ای کدامند؟ طراحی بین رشته ای در هر کدام از دوره های تحصیلات تکمیلی چگونه است؟در این مقاله، سعی بر آن است که از طریق بازخوانی ادبیات مربوط به حوزه بین رشته ای در آموزش عالی، پاسخهای مناسب و درخور برای این سوالات بیابیم، ضمن اینکه سعی خواهد شد تا به نتایج و پیامدهای حاصل از اجرای این برنامه ها نیز بپردازیم.در بخش دیگر مقاله؛ ضمن اینکه به بررسی پایه های تئوریک رویکرد بین رشته ای می پردازیم، سعی خواهد شد تا به واکاوی آنچه تحت عنوان «علوم پیچیده » و تاثیر آن بر برنامه درسی بین رشته ای در آموزش عالی از آنها نام برده می شود، بپردازیم.
