چکیده: تاریخچه ارزیابی و اعتبار سنجی در نظام آموزش عالی جهان و ایران به اواخرده 70 و80 میلادی بر می گردد. می توان به طور یقین ازعان کرد که اعتبار سنجی و ارزیابی در آموزش عالی به استثنای کشور ایالات متحده، در بیشتر کشورهای اروپایی از دهه 80 آغاز شد. اگرچه انجام ارزیابی در نظام آموزش عالی ایران نیز دارای سابقه ای چندین ساله است اما نگاه نو به ارزیابی و تضمین کیفیت بر اساس روشهای نوین ارزیابی, به سال 1379 بر میگردد. از آن زمان امر ارزیابی دانشگاهها و موسسات آموزش عالی در ایران به سازمان سنجش آموزش کشور واگذار گردید. با نگاهی به فعالیتهای انجام گرفته در این زمینه متوجه خواهیم شد که در این مرحله ارزیابیهای انجام گرفته بیشتر متمرکز بر روی انجام ارزیابی درونی(اولین گام رویکرد اعتبارسنجی) بوده است و در این راستا برای انجام ارزیابی برونی به عنوان دومین گام و بخش اساسی در فرایند اعتبارسنجی کاری صورت نگرفته است. با توجه به محدودیتهای استفاده از ارزیابی درونی و مشکلاتی که اعتبار نتایج این نوع از ازیابی را مخدوش می سازد(در مقاله به طور مشروح آمده است) ضرورت استفاده از رویکرد ارزیابی برونی نیز احساس می شود. نوشته پیش رو به عنوان تجربه ای که از اولین اجرای موفق ارزیابی برونی در کشور استنباط شده است به این مهم می پردازد.
