چکیده: یاد دادن و یادگرفتن دو فعالیت متقابلی هستند که ریشه در تاریخ آفرینش بشر دارند و نوع بشر از بدو پیدایش با این دو مانوس بوده است. در چنین شرایطی بخش اعظم یادگیری دانش آموزان یا تاثیرگذاری نظام تعلیم و تربیت را در آنچه را در محیط یاددهی- یادگیری(کلاس درس) به منصه ظهور می رسد باید جست جو نمود. در این صورت باید اذعان کرد که موثرترین و کارامدترین مولفه نظام تعلیم و تربیت معلم یا معلمان و توانایی آنها هستند. اما آنچه از قبل از همه حایز اهمیت است، کندوکاو پیرامون ماهیت این تواناییهاست. در اکثر برنامه های سنتی تربیت معلم، با این تصور که معلم آینده به مجموعه ای از اطلاعات تخصصی و تربیتی نیاز خواهد داشت، به تدوین برنامه ای فشرده در این زمینه اقدام می شود و در چنین شرایطی به دلیل گستردگی اطلاعات لازم در هر زمینه تخصص، معمولاً فرصت ناچیزی برای پرورش مهارتها و تواناییهای تدریس منظور می گردد و تمرین و تکرار آموخته ها به سالهای نخست اشتغال به تدریس در مدرسه موکول می شود. هدف این مقاله بررسی توانایی های تدریس در فارغ التحصیلان دوره های کاردانی رشته های متعدد تربیت معلم است. به همین منظور جامعه آماری این تحقیق دربرگیرنده فارغ التحصیلان رشته های آموزش ابتدایی، دینی و عربی، علوم اجتماعی و ادبیات فارسی در مرکز تربیت معلم شهید مدرس سنندج می باشد که در 2 سال گذشته فارغ التحصیل شده اند.
