یافتههای پژوهش نشان داد که سطح مشارکت والدین در مدارس خصوصی از دیدگاه هر دو گروه والدین و مدیران مدارس خصوصی، بهمراتب بالاتر از مدارس دولتی است. مؤلفههایی چون یادگیری در خانه، تصمیمگیری در مدرسه، و مشارکت داوطلبانه در مدارس خصوصی در سطح مطلوبتری ارزیابی شدند، در حالیکه در مدارس دولتی، میزان مشارکت والدین در تصمیمگیریها، ارتباط با معلمان و فرزندپروری در سطح ضعیفتری قرار داشت. همچنین، در مؤلفه همکاری با جامعه، مدارس دولتی نسبت به مدارس خصوصی عملکرد بهتری از خود نشان دادند. تفاوت میان دیدگاه مدیران و والدین نیز در برخی مؤلفهها معنادار بود؛ بهگونهای که مدیران میزان مشارکت والدین را بالاتر از آنچه والدین گزارش کردهاند، ارزیابی نمودند. این شکاف بهویژه در مؤلفههای برقراری ارتباط و همکاری با جامعه مشهود بود. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که نوع مدرسه (دولتی یا خصوصی) و جایگاه فرد (مدیر یا والد) نقش مهمی در ادراک و تجربه مشارکت خانواده و مدرسه دارد. این نتایج میتواند برای سیاستگذاران آموزشی، مدیران مدارس و برنامهریزان حوزه تعلیم و تربیت در طراحی راهبردهایی برای تقویت مشارکت والدین، بهویژه در مدارس دولتی، مورد استفاده قرار گیرد.
