آموزش و پرورش به عنوان متولی تربیت رسمی کشور وظیفه سازماندهی هر ساله معلمان را بر عهده دارد. سازماندهی یعنی تعیین مدرسه و پایه تدریس هر معلم در طول سال تحصیلی. یکی از چالش های وزارت آموزش و پروش و معلمان، خصوصا در دوره ابتدایی، سازماندهی هر ساله است. بدیهی است، هرگونه آسیب و مسئله‌ای که معلمان را تحت تاثیر خود قرار دهد، امر تعلیم و تربیت را نیز متاثر می‌گرداند و لذا از این جهت پرداختن به سازماندهی امری لازم و ضروری به نظر می رسد. هدف این پژوهش بررسی ادراک و تجربه زیسته در خصوص سازماندهی سالیانه معلمان ابتدایی است. از منظر روش، پژوهش با رویکرد کیفی و با روش پدیدارشناسی از نوع توصیفی انجام گرفت. میدان تحقیق کلیه معلمان ابتدایی شاغل در بخش آموزش ابتدایی شهرستان مریوان را شامل می‌شود. نمونه گیری در این پژوهش به روش نمونه گیری هدفمند ملاکی است. بدین منظور معلمانی که حداقل سابقه 4 سال سازماندهی را داشتند، مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین معلمانی که روایت خاصی از سازماندهی را در نظر داشتند، مورد واکاوی قرار گرفته و عقاید، تفکرات، احساسات، مشاهدات، حوادث و هرآنچه که ایشان از سازماندهی سالیانه درک نموده بودند، بازنمایی گردید. با توجه به ملاک‌های بیان شده تعداد 17 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین برای تحلیل مصاحبه ها از روش تحلیل مضمون استفاده گردید. با طی کردن مراحل تحلیل مصاحبه‌ها، توصیف جامعی از شرایط سازماندهی سالیانه از منظر این دسته از شرکت کنندکان حاصل شد. یافته‌های پژوهش با تعداد 158 مضمون پایه و41 مضمون سازمان دهنده به تشکیل 6 مضمون فراگیر شامل: "قربانی‌شدن عدالت بر اثر فراگیری تبعیض"، "نقص در اجرا؛ نظم و برنامه"، سازماندهی یک جانبه"، "استرسور بودن سازماندهی"، "اصالت دهی به سابقه، غفلت از توان و تخصص" و "برگزاری سازماندهی زیرپوستی"منتج گردید. بنابراین با توجه به یافته ها، پژوهشگر در استنتاج خود به سه نتیجه عمده از تجارب و ادارکات بازنمایی شده شامل: "عدم رعایت اخلاق سازمانی در سازماندهی"،"ایجاد ترومای سازمانی در فرایند سازماندهی" و "کاهش میزان همدلی در میان معلمان و مسئولان سازماندهی و افت کارایی نظام آموزشی" اشاره می کند.
