آموزش محیط زیستی یکی از مهم ترین عوامل ارتقاء سطح آگاهی و نگرش جامعه در مورد محیط زیست است. به طور ویژه، آموزش کودکان به مراتب تأثیراتی عمیق تری را در پی خواهد داشت. هدف اساسی پژوهش حاضر، معرفی مدلی برای سنجش باورها و نگرش های محیط زیستی دانش آموزان و عوامل مؤثر بر آن است. پژوهش از طریق موردبررسی قرار دادن تحقیقات پیشین، سازمان ها و صاحب نظران آموزش محیط زیست، ضمن معرفی مقیاس های سنجش نگرش های محیط زیستی دانش آموزان و عوامل مؤثر بر آن، به معرفی جامع ترین و مهم ترین مدل اندازه گیری های باورها و نگرش های محیط زیستی دانش آموزان پرداخته است. بناتر همه ملاحظات فوق الذکر، روش پژوهش حاضر توصیفی- مروری است. نتایج حاکی از این که برای سنجش نگرش ها و باورهای محیط زیستی دانش آموزان، سه بعد مدلManley, Johnson and Dunlop (2007) تحت عنوان حقوق طبیعت، معافیت گرایی انسان و اقتصادی و بحرانی را باید در نظر گرفت. در مرحله بعدی برای سنجش هرکدام از ابعاد مذکور لازم است از مقیاس های رویکرد جدید محیط زیستی تأییدشده برای کودکان Manley, Johnson and Dunlop (2007) و مقیاس های رویکرد ارتباط بین انسان و طبیعت Lee and Long (2012)، استفاده نمود.
