پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش با دو روش شبکه های اجتماعی و ابزارهای آموزش الکترونیک بر خود راهبری یادگیری دانش آموزان؛ مطالعه موردی دانش آموزان متوسطه دوم انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان سنندج در سال 1400 تشکیل می دهند که با استعلام انجام شده تعداد دانش آموزانی که با ابزارهای آموزش الکترونیکی و شبکه های مجازی آموزش می بینند بالاتر از 1000 نفر می باشد در نتیجه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر برای هر گروه به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسش نامه های استاندارد فیشر و همکاران (2001) استفاده شده است. در نهایت تحلیل ها در سطح خطای 5 درصد و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شده است. نتایج نشان داد که هر دو گروه تاثیر معناداری بر میزان خودراهبری یادگیری دانش آموزان متوسطه دوم دارند.
