هدف: پژوهش حاضر تعیین رابطهی بین هوش اجتماعی و کمک خواهی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی با میانجگری ویژگی شخصیت برونگرایی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سنندج است. روش: بدین سان، از روش توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سنندج دانشکده پرستاری و مامایی (اتاق عمل، پرستاری، مامایی) به تعداد 400 نفر بودند که با استفاده از روش برآورد حجم نمونهی کوکران، تعداد 198 نفر از آن ها تعیین و با تکیه بر روش نمونهگیری طبقهای نسبتی انتخاب شدند. به منظور گردآوری دادههای پژوهش از چهار پرسشنامه استاندارد که شامل پرسشنامه هوش اجتماعی (سیلورا و همکاران، 2001)، کمک خواهی تحصیلی (قدم پور و سرمد، 1385)، فرسودگی تحصیلی (برسو و همکاران، 1997) و پرسشنامه ویژگیهای شخصیت برونگرایی (مک کرا و کاستا،1987) بود، استفاده شد. دادههای پژوهش نیز با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها: یافتههای این پژوهش نشان داد که هوش اجتماعی با ضریب 0.38 و کمکخواهی تحصیلی با ضریب 0.83، هم به صورت مستقیم و هم با نقش میانجیگری شخصیت برونگرایی میتوانند فرسودگی تحصیلی را تبیین کنند. نتیجه گیری: در مجموع، باید اذعان داشت که اگرچه، پژوهش ها اغلب، فرسودگی تحصیلی را به عنوان آسیبی تحصیلی و روانشناختی ارزیابی می کنند اما یافته های این پژوهش نشان داد که با استفاده از تدابیری ازجمله بهبود وضعیت هوش اجتماعی و یا ارتقای کمک خواهی تحصیلی می توان فرسودگی تحصیلی را کاهش داد.
