ژن SRY روی بازوی کوتاه کروموزوم Y نزدیگ به سانترومر قرار دارد. که از جمله عملکردهای تعیین شده برای این ژن، شروع رونویسی، اسپلایسینگ mRNA، شرکت در اسپرماتوژنز، تحرک اسپرم ها، تعامل بین اسپرم و تخمک و همچنین تولید تستوسترون می باشد. همچنین ژن PLP واقع بر کروموزوم X، در همه بافت های عصبی و غیرعصبی بیان می شود. با افزایش بیان این ژن آپوپتوز نیز افزایش می یابد. در بافت بیضه سه برنامه ژنتیکی مرگ سلولی بررسی شده است که شامل: آپوپتوز وابسته به کاسپاز، آنوکیناز و آپوپتوز مستقل از کاسپاز است. در این بین آپوپتوز وابسته به کاسپاز رایج ترین روش مرگ سلولی در بیضه است زیرا نقش آن با فعال کردن کاسپاز، از طریق مسیرهای گیرنده ی مرگ و یا خانواده تنظیم کننده BCL2 می باشد. مطالعات نشان داده است که مصرف تستسترون اگزوژن منجر به القای آپوپتوز اسپرماتوسیتا و اسپرماتید با افزایش FAS/FASL می گردد و با افزایش بیان BAX/BCL2 هر دو مسیر درونی و بیرونی آپوپتوز فعال می شود. در این مطالعه نقش تستوسترون بر آپوپتوز اسپرماتوزوئیدهای حاوی ژن PLP و SRY بررسی شد. در این تحقیق، از 26 راس گاو هلشتاین در ساعات اولیه صبح خونگیری و اسپرم گیری به صورت همزمان انجام شد. اندازه گیری تستوسترون خون با تکنیک الایزا و بررسی اسپرماتوزوئیدهای حاوی ژن PLP و SRY از طریق تکنیک Real time-PCR سنجیده شد. نتایج آنالیز نشان داد همبستگی نسبی ژن SRY با غلظت تستوسترون خون برابر با 0.38 است. این نتایج نشان می دهد با افزایش سطح تستوسترون خون میزان نسبی اسپرماتوزوئیدهای حامل ژن SRY به طور معنی داری (P<0.05) افزایش یافت. همچنین همبستگی بین ژن PLP و تستوسترون خون برابر با -0.67 برآورد شد لذا با افزایش غلظت تستوسترون میزان نسبی اسپرماتوزوئیدهای حامل ژن PLPبه طور معنی داری (P<0.01) کاهش یافت. همانطور که ذکر شد همبستگی ژن PLP و تستوسترون خون بیشتر از ژن SRY می باشد که این امر احتمالاً به علت تحریک مسیر سیگنالینگ آپوپتوز از طریق هورمون تستوسترون و از بین رفتن اسپرماتوزئیدهای حامل کروموزوم X و نهایتاً افزایش جمعیت اسپرماتوزوئیدهای حاوی کروموزوم Y می گردد.
