یکی از بخش های مهم در توسعه اقتصادی یک کشور، بخش کشاورزی است. در کشور پهناوری چون ایران، توجه ویژه به این بخش ثمرات ارزنده ای به دنبال خواهد داشت. با توجه به تنوع اب و هوایی موجود در کشور و گونه های گیاهی و دامی موجود، می توان ایران را کشوری ثروتمند در زمینه پتانسیل بالقوه کشاورزی دانست. اما به هر حال امروزه داشتن پتانسیل به تنهایی پاسخگوی نیازهای جوامع مختلف نیست، بلکه نبض اقتصادی جهان در دست کشورهایی است که از لحاظ علم و تکنولوژی پیشرفته ترند، کشورهایی که می توانند از منابع موجود، حداثر بهره وری را داشته باشند. نانو تکنولوژی در کنار بیوتکنولوژی، فناوری هسته ای و فناوری اطلاعات به عنوان تکنولوژی قرن 21 محسوب شده و توانسته است سایر علوم را تحت تاثیر خود قرار دهد. نانوتکنولوژی در بخش کشاورزی امریکا در سال 2004 نسبت به سال 2003 از رشدی 900 درصدی برخوردار بوده و از 30 مارس 2006 تاکنون، از 160 پروژه ارائه شده به بانک اطلاعات آمریکا، 14 مورد آن در ارتباط با فناوری نانو در کشاورزی بوده است(7). با توج به این اهمیت، فناوری نانو توانایی به فعل رساندن پتانسیل های کشاورزی در بسیاری از کشور های در حال توسعه از جمله ایران را داراست. با این وجود ممکن است در نگاه اول چگونگی به کارگیری این فناوری در کلیه شاخه های کشاورزی تا حدودی مبهم بنظر برسد. در این مقاله سعی شده است کاربردها و جایگاه فناوری نانو در بخشهای مختلف کشاورزی مورد بررسی قرار گیرد.
