در این تحقیق برای ارزیابی تاثیر عصارهای الکلی برگ و گل (قرمز و سفید) خرزهره، برگ اسطوخدوس و صمغ آنغوزه روی شپشه آرد، آزمایشهایی برای اندازه گیری شاخص های تغذیه شامل نرخ رشد نسبی، نرخ مصرف نسبی، شاخص بازدهی تبدیل غذای بلعیده شده و شاخص بازدارندگی تغذیه طراحی شد. تیمارها به روش دیسک آردی و در شرایط کنترل شده در دمای28±1 درجه سانتی گراد و طوبت نسبی 70-80 درصد و در شرایط تاریکی ارزیابی شدند. پس از این که از هر عصاره به همراه شاهد غلظت های 30، 60، 90، 120 و 150 میکرولیتر بر دیسک تهیه شد، تعداد 10 عدد حشره کامل جفتگیری نکرده روی هر دیسک قرار داده شد. پس از گذشت سه روز از شروع آزمایش شاخصهای تغذیه ای اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که عصاره صمغ آنغوزه دارای بالاترین تاثیر بوده و نرخ رشد نسبی و نرخ مصرف نسبی را در حشرات کامل به طور معنی داری کاهش داده است. این نرخها در عصاره فوق در غلظت 150 میکرولیتر بر دیسک به ترتیب به 0.005 و 0.032 میلی گرم در روز رسید. اما در غلظت مشابه، بین عصاره های برگ و گلهای سفید و قرمز خرزهره و برگ اسطوخدوس تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین عصاره صمغ آنغوزه در غلظت 150 میکرولیتر بر دیسک شاخص بازدهی تبدیل غذای بلعیده شده را در مقایسه با سایر عصاره ها به طور معنی داری کاهش داد. این شاخص در غلظت فوق به پایین ترین حد خود یعنی 13.33 درصد رسید. درحالی که در غلظت مشابه بین سایر عصاره ها دارای تفاوت معنی داری مشاهده نشد. عصاره صمغ آنغوزه به طور معنی داری نسبت به سایر عصاره ها دارای بالاترین تاثیر روی شاخص بازدارندگی تغذیه بود، به طوری که این شاخص را در غلظت 150 میکرولیتر بر دیسک تا 87.33 درصد رساند.
