مقالۀ حاضر درصدد است تا با تکیه بر مقولۀ جامعۀ مصرفی به واکاوی ژرف نگرانۀ ساخت و تحققِ لذت ها، هویت ها و معناها به میانجیِ مصرفِ نشانه ها در فضاهای شهرِ سنندج از منظرِ جوانان بپردزاد و سازوکارها و سلسله مراتب یکدست سازی و یک پارچه سازی آن ها را تحلیل کند. در یکی دو دهۀ اخیر یک برخی نشانه ها مثل ویترین ها، بنرها، تابلوها و پوسترها در اَشکال/ ابعاد گوناگون و جدید در شهرِ سنندج بازنمایی شده اند که از یک سو به متلون شدنِ فضاهای عمومی شهر دامن زده اند و از دیگرسو فضاهای شهری را به مکان های مناسبی برای حضور پُرشور و گستردۀ کنش گران اجتماعی بدل ساخته اند. این نشانه ها همچنین دگردیسی هایی در شکلِ اجتماعی رفتار و فعالیت های مصرفی در میان کنش گران اجتماعی (عمدتاً جوانان) پدید آورده اند. تحقیق حاضر، در چارچوب سنتِ روش شناسیِ کیفی، مشخصاً اتنوگرافی انتقادی، به گردآوری داده های مشاهده ای، مصاحبه ای و تصویری پرداخته است و بر مبنای نمونه گیری هدفمند با 30 نفر مصاحبه به عمل آمده است. سپس داده ها و یافته ها بر مبنای روش تحلیلِ تماتیک تحلیل و تفسیر شده اند. از بررسی و تحلیل داده های گردآوری شده، به ترتیب 27 مفهوم اولیه و 8 مقوله، 3 مقولۀ اصلی و 1 مقولۀ دو وجهی هسته استخراج و انتزاع شدند. نتایج نشان می دهد که جوانان درک و تفسیری دوگانه از مصرفِ نشانه ها دارند که در قالبِ مقولۀ دووجهی مقاومت/ادغام قابل قرائت است. بدین معنا که مصرف نشانه ها از یک سو بیانگرِ مقاومت در برابر معناها و رمزگان اجتماعی رسمی و هژمونیک و نیروهای اجتماعی مسلط است و از سوی دیگر نشانگرِ ادغام شدن آن ها در معناها و رمزگانِ اجتماعی نوینی است که با مصرف و رمزگشایی نشانه هایِ رمزگذاری شده خلق و ساخته می شوند.
