ورود به مطالعه مناطق حاشیه ای شهرها بدون یک چارچوب مفهومی که وجه اجتماعی و انسانی آن را در مرکز توجه قرار دهد، یک رویکرد غیرانتقادی به موضوع است که از فضا تاریخ زدایی میکند. بنابراین باید با در نظر گرفتن توأمان بینش جامعه شناختی و تحلیل فضایی بتوانیم فضا و جامعه را همزمان به صورت علومی تاریخی در نظر بگیریم. از این دید، محله نایسر را که یکی از محلات حاشیه ای شهر سنندج است در درون تاریخی اجتماعی و فضامند بازنویسی کرده ایم. سعی کرده ایم با بکارگرفتن دو مفوم رنج اجتماعی و فضای بازنمایی ضمن ورود به تجارب رنجمند حاشیه نشینان این تجارب را در مواجهه با فضای تولیدشده اجتماعی در نظر بگیریم. یافته ها نشان میدهد که دلزدگی از محله، رهاشدگی، بی اعتمادی و ناتوانی در برابر سرنوشت ازجمله تم های رنج اجتماعی در میدان مطاله است.
