مسئله ی پژوهشِ حاضر، بررسی شیوه های مقاومت و چگونگی ایجاد شکاف در ساختار انضباطی ـ تربیتی مدرسه از سوی دانش آموزان است. بر همین اساس با مطالعه ی دبیرستان های دخترانه ی شهرِ بانه در استان کُردستان، به این پرسش پرداخته ایم که دانش آموزان چگونه در زیستِ روزمرۀ خود در مدرسه با گفتمان مدرسه مواجه می شوند و نمودهای تعارض و مقاومت در میان آنها کدامند؟ راهنمای نظری پژوهش، مجموعه نظریاتی ست که در علوم اجتماعی قائل به نوعی دیالکتیکِ تغییر و مقاومت در جریان زندگی روزمره هستند، به ویژه نظریاتی که به طور مشخص درباره ی امر آموزش و جنبه های انتقادی آن مفهوم پردازی کرده اند. روشِ مطالعه هم تحلیل گفتمان به سبک ارنستو لاکلائو و شانتال موفه بوده است. بر اساسِ نتایج این پژوهش، گفتمانِ مدرسه در میدان مطالعه به طور مشخص «تولید دانش آموزِ مثبت» از منظرِ خودش و به عنوان دالِ مرکزی را در دستور کار قرار داده است. در کشاکشِ قواعد مدرسه و تمایلات دانش آموزان، آزادمنشی، استدلال، برابری، شادی، شیطنت و احساسات دال هایی تُهی هستند که گفتمان مدرسه آنها را پوشش نداده است. پوششِ آزاد، آراستگی، زیبایی، جذابیت و نوجوانی نیز معناهای مازاد در گفتمانِ هم سالان را تشکیل داده اند. و دست آخر این که حجاب، اطاعت پذیری و نظم هم دال هایی شناور بوده اند که در میانِ دانش آموزان و گفتمانِ مدرسه توافقی بر سرِ معنا و شکل آنها وجود نداشته است.
