ﻟﻮﻃﯽ ﺧﺮم ﻫﺎی ﺣﺎﺷﯿﻪ آﺑﺎد ﺳﺎﮐﻦ ﮐﺴﺐ ﻫﺎی ﺷﻬﺮ و ﻣﺤﻼت ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ اﻧﺠﺎم وﮐﺎرﻫﺎی ﻓﺮودﺳﺘﺎﻧﻪ اﻧﺪ .آن ﻣﺠﺰا، ﻫﺎ ﮔﺮوﻫﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺑﺎ ﮔﻮﯾﺶ ﺧﺎص، ﻃﺮز ﭘﻮﺷﺶ وﯾﮋه، ﻣﻨﺎﺳﮏ و ﺷﻌﺎﯾﺮ ﻏﺎ دوره ﻟﺒًﺎ دﺳﺖ ﮔﺮد و آوازﺧﻮان، و ﺑﻌﻀًﺎ ﻫﻢ ﺳﺎزﻧﺪه ﮐﺸﺎورزی اﻓﺰارﻫﺎی ﺳﻨﺘِﯽ اﻧﺪ . ﻋﻤﻮﻣِﯽ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﺷﯿﻪ راﻧﺪن اﯾﻦ ﺧﺮده اﻧﻄﺒﺎق ﻓﺮﻫﻨﮓ از آن ﯾﮏ دﯾﮕﺮِی ﻓﺮودﺳﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮان ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﺤﻮﻻت ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺪرن را ﻧﺪارد . ﻟﻮﻃﯽ ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ر ﻫﺎ اﯾﻦ ﻃﺮدﺷﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ا ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﻣﺘﻦ ﺧﺮده ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﻮد ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ اﺗﮑﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﯾﮥ ﺧﺮده ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﯿﺮﻣﻨﮕﺎم و ﺑﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮐﺎرﮔﯿﺮی روش ﻧﺰد ﻧﮕﺎری اﻧﺘﻘﺎدی ﮐﻮﺷﯿﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﺠﺮﺑﮥ ﻃﺮد اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻟﻮﻃﯽ ﻫﺎی ﺷﻬﺮ ﺧﺮم آﺑﺎد را ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻨﺪ .از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﻓﺮدی رواﯾﺖ ﻫﺎی ﺑﯿﺴﺖ ﻧﻔﺮ از ﻟﻮﻃﯽﻫﺎی اﯾﻦ ﺷﻬﺮ از ﺗﺠﺮﺑﮥ ﻃﺮد اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮔﺰارش و از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﻀﻤﻮﻧﯽ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ . ذﯾﻞ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ » ﭼﻬﺎر ﻣﻘﻮﻟﮥ زﻣﯿﻨﻪ» ،« ﻣﺼﺎدﯾﻖ ﻃﺮد اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ » ،« ﻫﺎی ﻋﻠﯽ ﻃﺮد و « ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﻃﺮد ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﺮده» دﺳﺘﻪ « ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻃﺮد ﺑﻨﺪی ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻃﺒﻖ رواﯾﺖ ﻟﻮﻃﯽ ﻫﺎ، آن ﻫﺎ ﺑﯿﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ از رواﺑﻂ ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ، ﻣﺸﺎرﮐﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﻣﯿﺪان زﻧﺪﮔِﯽ ﻫﺎی آﻣﻮزﺷﯽ و ورزﺷﯽ و از ﻗﻠﻤﺮو ﺳﺒﮏ ﻣﺪرن ﻃﺮدﺷﺪه ﻣﯽ اﻧﺪ،ﮐﻪ ﻋﻠﻞ اﯾﻦ ﻃﺮد ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﯿﻦ ﺗﻮاﻧﺪ اﺻﺮار ﺑﺮ ﺗﺪاوم ﭘﯿﺸﮥ ﻣﻄﺮﺑﯽ، ﻓﻘﺮ ﻧﺴﻠﯽ، ﺗﺤﻘﯿﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺗﻠﻘﯽ ذات ﮐﻠﯿ ﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ از ﻟﻮﻃﯽ ﺑﻮدن، ﺗﺎﺑﻮی ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ، ﺸﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻫﺎی راﯾﺞ، اﺻﺎﻟﺖ ﻋﺸﯿﺮه رﺳﺎﻧﻪ ای و ﻧﻮع ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ای . ﻟﻮﻃﯽ اﯾﻦ ﻃﺮدﺷﺪﮔﯽ در زﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﻫﺎ واﺟﺪ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ، ازﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮودﺳﺘﯽ اﻗﺘﺼﺎدی، ﻣﻨﻊ ازدواج ﺷﻬﺮﻫﺎی ﻫﺎی ﺑﺮون ﮔﺮوﻫﯽ، ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪ دﯾﮕﺮ، ﺳﺮﺧﻮردﮔﯽ از ﭘﯿﺸﮥ ﻧﻮازﻧﺪﮔﯽ، اﻧﺰﺟﺎر از ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮐﻠِﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﮐﺘﻤﺎن ﻫﻮﯾﺖ ﺧﻮﯾﺶ و اﺣﺴﺎس زاﺋﺪ ﺑﻮدن .در ﭼﻨﯿﻦ وﺿﻌﯿﺘﯽ، ﻟﻮﻃﯽ ﻫﺎ راه ﭼﺎره را در ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﺎی ﺧﺮده ﻣﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ، ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﯾﺘًﺎ ﺑﻪ آن ﻗﺼﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﻧﺤﻮه ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﯽ رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ در ﻋﺮف ﻫﺎ، ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﺷﯿﻮه ﻫﺎ و ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ ﺑﺎ آن ﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﮔﯿﺮد.
