مطالعه ی سیاست ورزی ان.جی.اوهای زیست محیطی بدون بررسی روابط اجتماعی حاکم بر جامعه عملاً سیاست زدایی از بحران های زیست بوم است. در واقع مسئله مندکردن تخریب محیط زیست به مثابه ی امری اجتماعی از ره گذر دیالکتیک جهان طبیعی و جامعه ی انسانی میسر می شود. در همین راستا پیروِ نظریه ی گسست متابولیکِ مارکس مبنی بر این که نظام سرمایه داری روابط مخربی را بر سوخت وساز طبیعت و جامعه تحمیل کرده، استدلال پژوهش حاضر بر این مفروضه استوار است که ویرانی محیط زیست در چارچوب مناسبات سرمایه روی می دهد. بر همین اساس با به کارگیریِ روش خوانش نشانه گرایانه، نشانه های درون متون و فعالیت های ان.جی.او چیا سبزِ مریوان مورد واکاوی قرار گرفته است. روش مذکور با تأکید بر این امر که متون به نگارش درنمی آیند بلکه در زمینه ی تاریخی-اجتماعیِ معینی تولید می شوند این امکان را فراهم می کند تا رابطه ی سیاست سبزِ چیا با ایدئولوژی مسلط نمایان شود. نتایج حاکی از آن است که کلیه ی نشانه های استخراج شده از متون نوشتاری و عمل کردهای چیا چه در شناسایی علل بحران های زیست محیطی و چه در ارائه ی راه حل، به واسطه ی ایماژهای تاریخی و فرهنگیِ موجود در بافتِ اجتماعیِ مریوان، محصور در چارچوبِ الگویی محلی است. در نهایت تمهیدات نشانگانی چیا در جهت بازنمایی محیط زیست ذیل سیاست پدیدار صورت بندی شده است. در این معنا پدیدار وضعیت در سیمای واقعیت ظاهر شده و کلیت اجتماعی نامرئی می شود. در مقابل پیشنهاد پژوهش حاضر اتخاد سیاست کلیت است که با تاریخی کردن بحران زیست محیطی در صدد است امر محلی را به امری جهان شمول بدل کند.
