موضوع پژوهش حاضر برساخت دیالکتیکی سوبژکتیویتۀ زنانه در فضاهای رسمی و غیر رسمی (مورد مطالعه: زنان معلم شهر کامیاران) بود که جهت انجام آن از روش انتوگرافی انتقادی استفاده شد که جهت گردآوری داده های آن با 23 زن معلم شهرستان کامیاران مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. استراتژی اصلی تحلیل داده ها بهره گیری از روش تحلیل مضمون بود. یافته های بدست آمده از مصاحبه با زنان معلم در مجموع 15 مقوله فرعی و 4 مقوله اصلی را بدست داد. نتایج نشان داد که فضای رسمی برای زنان معلم در حکم آمیزه ای از سلطه و مقاومت عمل می کند که در آن به واسطه سازوکارهای انضباطی در قالب هایی مثل قاعده مندسازی، هراس از بازخواست، تنبیه بهنجارساز، القای حس سراسربین، قاعده تفکیک، پویایی حصار، شرح وظایف و فعال سازی مکانیسم انکار خود آنها را محدود کرده است و در مقابل انها با راهکارهای مقابله ای مثل مقابله به مثل و بی اعتنایی به فضای رسمی به مقاومت در برابر این مکانیسم ها اقدام کرده اند. این در حالی است که در فضای غیررسمی زنان معلم به بروز خود واقعی و گشودگی فضایی اشاره داشتند که در آن بدون دغدغه احساسات درونیشان را بازگو می کنند و بر طبق امیالشان عمل می نمایند. فضای غیررسمی برای آنها در حکم فضایی جهت آرامش محیطی، انعطاف قوانین و نظارت نامحسوس قلمداد می شود که در آن آزادانه عمل می کنند و کردارها و گفتارشان به حس زنانگی آنها نزدیکی دارد.
