خشک کردن از جمله روش های رایج نگهداری گیاهان دارویی و معطر است که سبب حفظ ترکیب های بیوشیمیایی در آنها می شود. به منظور بررسی تأثیر خشک کردن بر محتوای اسانس، فنول کل و پتانسیل آنتی اکسیدانی میوه رازیانه، سرشاخه های گل دار اسطوخودوس و ریشه های شیرین بیان، گیاهان مذکور هم به صورت تر و هم به صورت خشک شده (در سایه با دمای 25 درجه سانتیگراد) از دیدگاه صفات مورد نظر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در رازیانه (3/1 درصد حجمی- وزنی) و اسطوخودوس (5/4 درصد حجمی/وزنی) میزان اسانس نمونه های تر به طور معنی داری بیشتر از نمونه های خشک بود ولی نمونه های تر و خشک شیرین بیان از لحاظ محتوی اسانس تفاوت معنی داری با هم نداشتند. در بین گونه ها رازیانه تازه بیشترین میزان فنول کل (355/41 میلی گرم گالیک اسید در گرم عصاره خشک) و همچنین بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی (81/1% بازدارندگی) را دارد. با توجه به نتایج، خشک کردن این سه گیاه صرفه اقتصادی نداشته و در صورت فراهم بودن شرایط بهتر است به صورت تازه مواد مؤثره آنها استحصال شوند زیرا در طی فرآیند خشک کردن میزان اسانس، فنول کل و نیز پتانسیل آنتی اکسیدانی آنها کاهش معنی داری نشان داد.
