سابقه و هدف: اغلب مناطق ایران خشک و نیمه خشک بوده و آب آبیاری در این مناطق دارای هدایت الکتریکی بالا بوده و اغلب شور می باشند. اصلاح آب و خاک های شور فرایندی هزینه بر و زمان بر بوده و عملاً امکانپذیر نیست. بنابراین ارزیابی میزان تحمل گونه ها و ارقام مختلف گیاهی به شوری جهت کشت در این مناطق امری ضروری است. توت فرنگی (Fragaria ananassa Dusch.) از ریز میوه هایی است که بواسطه ی ترکیبات مغذی فراوان و طعم و مزه ی مطلوبی که دارد، تقاضای بالایی در بازار دارد. این ریزمیوه دارای ارقام مختلف با میزان عملکرد و حساسیت های متفاوت به تنش ها می باشد. لذا در این پژوهش میزان حساسیت رقم آروماس توت فرنگی به سطوح مختلف هدایت الکتریکی محلول غذایی مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواد و روش ها: به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف هدایت الکتریکی محلول غذایی بر خصوصیات مورفولوژیک، عملکردی، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی توت فرنگی رقم آروماس، آزمایشی بصورت گلدانی در قالب طرح کاملاً تصادفی در مرکز پژوهشی به نژادی و به زراعی توت فرنگی دانشگاه کردستان اجرا گردید. بستر کشت کوکوپیت و پرلیت با نسبت مساوی و محلول غذایی مورد استفاده، هوگلند تغییر یافته بود. سطوح مختلف هدایت الکتریکی محلول غذایی (0/7، 2، 3، 4 و 5 دسی زیمنس بر متر) با اضافه کردن کلرید سدیم به آن آماده گردید. برای ارزیابی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی از نمونه های برگی فریز شده استفاده گردید. سپس در انتهای دوره آزمایش خصوصیات عملکردی بوته ها اندازه گیری شد و داده های بدست توسط نرم افزار SAS آنالیز شده و مقایسه میانگین ها به روش LSD انجام گرفت. یافته ها: نتایج تجزیه واریانس بیانگر تأثیر معنی دار هدایت الکتریکی محلول غذایی بر تمام صفات اندازه گیری شده بود. بیشترین میانگین تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک برگ، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، تعداد طوقه، وزن خشک طوقه، وزن خشک کل بوته، تعداد میوه، وزن تک میوه و عملکرد کل میوه متعلق به بوته های تیمار شاهد (آبیاری شده با محلول غذایی با هدایت الکتریکی 0/7 دسی زیمنس بر متر) بود و با افزایش هدایت الکتریکی محلول غذایی، از میزان فاکتورهای مذکور کاسته شد. همچنین بیشترین محتوی نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشای سلولی، پروتئین های محلول کل، کلروفیل و کاروتنوئید و پتاسیم برگ متعلق به بوته-های تیمار 0/7 دسی زیمنس بر متر بود. در حالیکه بیشترین میزان کربوهیدرات های محلول کل، پرولین، پراکسید هیدروژن، میزان فعالیت آنزیم های پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز، مالون دی آلدئید و سدیم برگ در بوته هایی مشاهده شد که محلول غذایی با هدایت الکتریکی 5 دسی زیمنس بر متر را دریافت نموده بودند. نتیجه گیری: در مجموع و براساس یافته های تحقیق حاضر، توت فرنگی رقم آروماس به شدت تحت تأثیر هدایت الکتریکی محلول غذایی قرار گرفت و خصوصیات مورفولوژیک، فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و عملکردی آن بطور معنی داری تغییر یافتند. نتایج نشان داد که به ازای هر واحد افزایش هدایت الکتریکی محلول غذایی تا 4 دسی زیمنس بر متر به میزان 16% شاخص تحمل به شوری کاهش یافت و با افزایش هدایت الکتریکی از 4 به 5 دسی زیمنس بر متر این کاهش به دو برابر (32%) افزایش یافت. میزان عملکرد به ترتیب به مقدار 18، 41، 47 و 60% در تیمارهای 2، 3، 4 و 5 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد کاهش یافتند.
