متاسفانه روش کاشت نشاء های توت فرنگی در استان کردستان هنوز در حالت سنتی باقی مانده و برای مکانیزه کردن عملیات کاشت اقدامات بسیار اندکی صورت گرفته و شاید عمده ترین دلیل آن هم کوچکی مزارع توت فرنگی و عدم امکان استفاده از ماشین از طرفی و از طرف دیگر معایبی باشد که در دستگاههای نشاء کار موجود به چشم می خورد . دستگاههای موجودبنابه دلایلی همچون بالا بودن قیمت خرید ؛ فقدان سیستم آبیاری همزمان با نشاءکاری ( مخزن آب و آب پاش و ..) ؛ پایین بودن سرعت کار و به تبع آن کاهش عملکرد دستگاه ، استهلاک زیاد به دلیل مکانیکی بودن سیستم و نیاز دائم یه تنظیم و تعویض قطعات و روغنکاری و مراقبتهای دیگر ؛ عدم قابلیت تنظیم فاصله بین ردیفها ؛ دقت پایین در فاصله بین بوته ها بر روی یک ردیف و نهایتا عدم راحتی راننده در هنگام عملیات ( ارگونومی ) کارایی مناسبی ندارند و توصیه نمی گردد.در زمینه نشاءکار توت فرنگی در ایران ، متاسفانه تاکنون تحقیقاتی صورت نگرفته است. به منظور کمک به رفع عیب طرحهای موجود و ارائه طرح وروش ساخت یک دستگاه نشاءکار توت فرنگی جدید با تجهیز نمودن آن به سیستم آب پاشی و نیز سیستم الکترونیکی به منظور کنترل عملکرد دستگاه، دستگاهی شامل اجزای شاسی ، مخزن آب ، پی ال سی و جعبه برق و سروموتور و گیربکس برای تنظیم دور و تنظیم فاصله بین بوته ها از 50 تا 75 سانتی متر و نیز تنظیم سرعت پیشروی ؛ مخزن نشاء ؛ شیار باز کن ، موزع مگنتی ؛ ژنراتور مولد برق ؛ انکودر (سنسور شمارنده دور چرخ حامل )؛ چرخ حامل با قابلیت تنظیم ارتفاع ؛پوشاننده ها، چرخهای فشار دهنده و صندلیهای اپراتور طراحی و روش ساخت و بهره برداری از آن ارائه گردید. از نتایج بدست آمده از تحقیق می توان در جهت کاشت نشا(به صورت مکانیزه)و کمک به انبوه کشاورزان توت فرنگی کار و نیز مراکز علمی و تحقیقاتی و تولیدی کشور استفاده کرد. بنابراین از یافته های این طرح می توان برای طراحی و ساخت نشاء کار مناسب توت فرنگی استان کردستان استفاده نمود.
